కాలం ఎవరి జీవితంతో ఎప్పుడు ఎలా ఆడుకుంటుందో తెలియడం లేదు. నెల క్రితం ఒక వ్యక్తి నాకు మెసేజ్ చేసాడు. ఎలా ఉన్నావు, నేను నీ ఇంటర్ క్లాస్‌మేట్ గుర్తున్నానా అని. నాకు చాట్ చేసేంత ఓపిక లేదు కాల్ చేయనా అని అడిగాను. సరే అనడంతో కాల్ చేసి మాట్లాడాను. అతడి మాటలు అర్థం కావడం లేదు. తాగుబోతు మాటల్లా అనిపించింది. నాకు ఒక క్షణం అనుమానం పొరబాటుగా ఎవరికైనా చేసేసానా అని. నాకు అర్థం కావడం లేదు అని అనగానే వాళ్ళ అక్క పక్కనే ఉండి ఫోన్ తీసుకుని మాట్లాడారు. అతడి పేరు మంజునాథ్.
మంజు కు 3 ఏళ్ల క్రితం ఆక్సిడెంట్ అయ్యింది. 6 నెలలు కోమాలో ఉండిపోయాడు. ఇప్పటికి అతడికి ఈ మూడేళ్లలో జరుగుతున్నది మరిచిపోతున్నాడు అంది. నాకు నమ్మడానికి చాలా సమయం పట్టింది. మరి నన్ను గుర్తుపెట్టుకున్నాడే అంటే, మూడేళ్ల క్రితం గుర్తుంది ప్రస్తుతాన్ని మరిచిపోతున్నాడు అంది అక్క. మా క్లాస్ లోనే చాలా ఎత్తు త‌క్కువ ఉన్న‌వాడు, కానీ అల్లరోడు. అందరిని నవ్విస్తూ చాలా ఆక్టివ్ అతడు. పెళ్ళి అయ్యింది భార్య క్లాసికల్ డాన్సర్.పూర్తి స్వేచ్ఛ ఇచ్చాడు. సపోర్ట్ ఇచ్చాడు. హ్యాపీ కపుప్‌ అని చెప్పొచ్చు. వారి ప్రేమకు ప్రతిరూపంగా బాబు.
బెంగళూరు నుండి హైదరాబాద్ వెళ్ళి వారం తరువాత ట్రిప్ ఎంజాయ్ చేసి తిరిగివస్తుండగా ఆక్సిడెంట్ జీవితాన్ని తలకిందులు చేసేసింది. భార్య సాఫ్ట్వేర్ భర్తను కాపాడుకుంటూ కుటుంబాన్ని చూసుకుంటుంది. నేను బాగున్నాను అంటున్నాడు కానీ ఉద్యోగం ఇచ్చే ధైర్యం ఎవరు చేయడంలేదు. రెస్ట్ తీసుకో అంటున్నారు. ఫ్రెండ్స్ అందరి గురించి అడిగాడు. ఒక్కరితో కూడా టచ్ లో లేను నాకు తెలియదు అని చెప్పాను. ఇంటర్ క్లాస్‌మేట్స్ తో. కాంటాక్ట్ లో లేకపోతేనే బావుంటుంది అనిపించింది. ఎక్కడో బావున్నారు అనే ధ్యాసలో ఉంటాము. ఇలా తెలిసాక చాలా అంటే చాలా బాధ అనిపించింది.
ముఖపుస్తకంలో వెళ్ళి అతడి ప్రొఫైల్ మొత్తం చూసాను. ఎంత అందమైన జీవితాన్ని ఇచ్చి దేవుడు ఒక్క క్షణంలో లాగేశాడా అనిపించింది. సంతోషంగా ఉంటే చుట్టూ ఉన్నవారు అసూయపడతారని అనుకున్నా కానీ దేవుడు కూడా అసూయపడతాదేమో అనిపించింది.
