తెలుగు సినిమా అనగనగా చూసాశాక ఒక కొత్త ఆలోచన కలుగుతుంది. కథా నేపథ్యం మన విద్యా వ్యవస్థపై వేసిన గొప్ప ప్రశ్నగా నిలుస్తుంది. కథలో చూపిన సమస్యలు నిజ జీవితంలో విద్యార్థులు ఎదుర్కొంటున్న వాస్తవాలు. అయితే, మంచి కాన్సెప్ట్ ఉన్నా, దానికి తగ్గట్టుగా దర్శకుడు కథను మలచడంలో కొంత తక్కువ పడ్డారు అనే భావన కలుగుతుంది. సుమంత్ లాంటి నైపుణ్యంతో కూడిన నటుడు ప్రధాన పాత్రలో ఉన్నప్పుడు, కథలో మరింత లోతు తీసుకురావచ్చు.
ఉదాహరణకి, చదువు అనేది మార్కుల కోసం కాదు, జీవితానికి దోహదపడే విధంగా ఉండాలి అనే విషయాన్ని ఇంకా ప్రభావవంతంగా చూపించవచ్చు. కథను చూస్తే మన గ్రామాల్లో, పట్టణాల్లో ఉన్న ప్రభుత్వ పాఠశాలల స్థితిగతులు, టీచర్ల ధోరణులు, విద్యార్థులపై వేసే ఒత్తిడి, తల్లిదండ్రుల ఆశలు వంటి అంశాలను స్పష్టంగా చూపించే అవకాశం ఉంది. విద్యను ఒక రోటీన్ గా కాకుండా, ఒక చైతన్యంగా ఎలా మార్చాలో చెప్పే సంఘటనలు కావాలి. కథలో కొన్ని సందర్భాలు అభివృద్ధికి అవకాశమున్నా, అవి సరిగ్గా చిత్రీకరించలేదు.
ఒక మంచి బోధనం ఉన్నా, దాన్ని ప్రేక్షకులకు చేరదీయాలంటే సమర్ధవంతమైన విజువల్స్, నమ్మశక్యం అయ్యే సంభాషణలు అవసరం. సినిమా చివర్లో ఇచ్చే సందేశం బాగుండటం శుభపరిణామం అయినా, దానికి వెళ్లే మార్గం మరింత గట్టి ఉండాలిసింది. ప్రస్తుతం యువతతో పాటుగా పెద్దలు కూడా విద్యా వ్యవస్థపై తిరిగి ఆలోచించాల్సిన అవసరం ఉంది. అలాంటి అంశాన్ని తెరపై చూపించాలంటే మరింత వాస్తవికత, జీవితం నుండి తీసిన ఉదాహరణలు, భావోద్వేగాలకు దగ్గరైన కథన శైలి అవసరం. అనగనగా మంచి ప్రయత్నమే అయినా, ఇంకా మెరుగైనదిగా తీర్చిదిద్దితే అది ఒక గొప్ప సామాజిక వ్యాఖ్యానంగా నిలిచేది.
