శ్రీవారి ఆలయ మహాద్వారానికి కుడివైపున వెంకటేశ్వర స్వామివారికి తలపై అనంతాళ్వార్ కొట్టిన గునపం ఉంటుంది. చిన్నపిల్లాడి రూపంలో ఉన్న స్వామివారిని ఆ రాడ్‌తో కొట్టడంతో స్వామివారి గడ్డంపై గాయమై రక్తం వస్తుంది. అప్పటి నుంచే స్వామివారి గడ్డానికి గంధం పూసే సాంప్రదాయం మొదలైంది. వెంకటేశ్వర స్వామి విగ్రహానికి జుట్టు (రియల్ హెయిర్) ఉంటుంది. అసలు చిక్కు పడదని అంటారు. తిరుమలలో ఆలయం నుంచి 23 కిలోమీటర్ల దూరంలో ఒక గ్రామం ఉంటుంది. ఆ గ్రామస్థులకు తప్ప ఇతరులకు అక్కడికి ప్రవేశం లేదు. ఆ గ్రామస్థులు చాలా పద్ధతిగా ఉంటారు. స్త్రీలు రవిక కూడా వేసుకోరు. అక్కడి నుంచే స్వామికి వాడే పువ్వులు తెస్తారు. అక్కడే తోట ఉంది. గర్భగుడిలో ఉండే ప్రతిదీ ఆ గ్రామం నుండే వస్తుంది. పాలు, నెయ్యి, పూలు, నెయ్యి, వెన్న తదితరాలన్నీ.
స్వామివారు గర్భగుడి మధ్యలో ఉన్నట్లు కనిపిస్తారు. కానీ నిజానికి ఆయన గర్భగుడి కుడివైపు కార్నర్‌లో ఉంటారు. బయటి నుంచి గమనిస్తే ఈ విషయం మనకు తెలుస్తుంది. శ్రీవారికి ప్రతిరోజూ కింద పంచె, పైన చీరతో అలంకరిస్తారు. దాదాపు రూ.50 వేల ఖరీదు చేసే వస్త్ర సేవ ఉంటుంది. ఆ సేవలో పాల్గొన్న దంపతులకు చీరను, పురుషులకు పంచెను అందిస్తారు. ఈ చీరను చాలా తక్కువ ధరకే అమ్ముతారు. గర్భగుడిలో నుంచి తీసివేసిన పువ్వులు అసలు బయటికి రావు. స్వామి వెనుక జలపాతం ఉంటుంది. అందులో వెనక్కి చూడకుండా విసిరేస్తారు. శ్రీనివాసునికి వీపుమీద ఎన్నిసార్లు తుడిచినా తడి ఉంటుంది. అలాగే అక్కడ చెవి పెట్టి వింటే సముద్రపు ఘోష వినిపిస్తుంది.
స్వామివారి గుండె మీద లక్ష్మీదేవి ఉంటుంది. ప్రతి గురువారం నిజరూప దర్శనం సమయంలో స్వామివారికి చందనంతో అలంకరిస్తారు. అది తీసివేసినప్పుడు లక్ష్మీ అలానే వస్తుంది. స్వామివారికి తీసేసిన పువ్వులు, అన్ని పదార్థాలు పూజారి వెనక్కి చూడకుండా వెనుక వేసేస్తారు. ఆ రోజంతా స్వామి వెనక్కి చూడరని అంటారు. ఆ పువ్వులన్నీ తిరుపతి నుంచి 20 కిలోమీటర్ల దూరంలో ఏర్పేడు (శ్రీకాళహస్తికి వెళ్ళే దారిలో) దగ్గర పైకి వస్తాయి. స్వామి ముందర వెలిగే దీపాలు కొండెక్కవు. అవి ఎన్నివేల సంవత్సరాల నుంచి వెలుగుతున్నాయో కూడా ఎవ్వరికీ తెలియవు.
