ఒక కాలేజ్ లో ఒక అందమైన లెక్చరర్ చేరింది. ఆమె అవివాహిత. అమ్మాయిలందరూ ఆమె చుట్టూ చేరి, మేడమ్, మీరు ఇంకా ఎందుకు పెళ్లి చేసుకోలేదు…? అని జోక్ చేయడం ప్రారంభించారు. మేడమ్ కథను ఇలా మొదలుపెట్టారు- ఒక స్త్రీకి ఐదుగురు కూతుళ్లు. ఈసారి కూడా కూతురు పుడితే ఆమెను వీధిలో తోసేస్తానని ఆమె భర్త ఆమెను బెదిరించాడు. ఆరవసారి కూడా ఒక కూతురు పుట్టింది, భర్త పసిబిడ్డను ఎత్తుకుని రాత్రి చీకటిలో నగరం మధ్యలో ఉన్న కూడలిలో వదిలేశాడు. ఆ తల్లి రాత్రంతా ఆ చిన్న ప్రాణం కోసం ప్రార్థిస్తూనే ఉంది.
మరుసటి రోజు ఉదయం తండ్రి ఆ చౌరస్తా గుండా వెళ్ళినప్పుడు, ఆ బిడ్డని ఎవరూ తీసుకెళ్లలేదని చూశాడు. తండ్రి కూతురిని ఇంటికి తీసుకువచ్చాడు కానీ మరుసటి రాత్రి మళ్ళీ ఆమెను చౌరస్తాలో వదిలేశాడు కానీ ప్రతిరోజూ అదే జరుగుతూనే ఉంది. తండ్రి ఆమెను బయట వదిలి వెళ్ళే ప్రతిసారీ, ఎవరూ ఆమెను తీసుకెళ్లనప్పుడు, ఆమెను తిరిగి తీసుకు వచ్చేవాడు. చివరికి తండ్రి అలసిపోయి ఆ ప్రయత్నాన్ని విరమించుకున్నాడు.
ఒక సంవత్సరం తర్వాత తల్లి మళ్ళీ గర్భవతి అయింది మరియు ఈసారి ఆమె ఒక కొడుకుకు జన్మనిచ్చింది, కానీ కొన్ని రోజుల తర్వాత ఒక కూతురు చనిపోయింది, ఆ తల్లి ఐదుసార్లు గర్భవతి అయి ఐదుగురు కొడుకులకు జన్మనిచ్చింది, కానీ ప్రతిసారీ ఒక కూతురు ఈ లోకాన్ని విడిచిపెట్టింది. ఒకే ఒక కూతురు బ్రతికి బయటపడింది, తండ్రి వదిలించుకోవాలనుకున్న కూతురు ఆమె, తల్లి కూడా ఈ లోకాన్ని విడిచిపెట్టింది, ఇక్కడ ఐదుగురు కొడుకులు, ఒక కూతురు అందరూ పెరిగారు.
– బతికి ఉన్న ఆ కూతురు ఎవరో మీకు తెలుసా? “అది నేనే” మరియు నేను ఇంకా పెళ్లి చేసుకోలేదు ఎందుకంటే మా నాన్నగారు చాలా పెద్దవారైపోయారు, ఆయన చేతులతో తినలేరు మరియు ఆయనకు సేవ చేయడానికి వేరే ఎవరూ లేరు. నేనొక్కదాన్నే నాన్నకు సేవ చేసేదానిని, ఆ ఐదుగురు కొడుకులు అప్పుడప్పుడు వచ్చి తమ తండ్రి క్షేమం గురించి అడుగుతుంటారు. నాన్న ఎప్పుడూ ఏడుస్తూ సిగ్గుతో నాతో అనేవాడు, నా ప్రియమైన కూతురా, చిన్నప్పుడు నేను నీకు చేసిన దానికి నన్ను క్షమించు.కూతురు తండ్రికి వరం అని చెప్పడం సరైనదే…
