విమానానాల్లో పారాచూట్లు ఎందుకు ఉండవు? విమానానికే పారాచూట్ ఎందుకు ఉండకూడదు? ముందు మొదటి ప్రశ్నకు సమాధానం చూద్దాం. రోజూ లక్షల మంది ప్రయాణం చేస్తూ ఉంటారు, అంతమందికి పారాచూట్ శిక్షణ ఇస్తూ ఉండటం అంటే సాధ్యమయ్యే పని కాదు. విమాన వేగం చాలా అధికంగా ఉంటుంది. అంత వేగంలో క్రిందకు దూకటం అత్యంత ప్రమాదకరం. విమానం ఎగిరే ఎత్తు సగటున 30,000 నుండి 40,000 అడుగులు. అంత ఎత్తులో ఉష్ణోగ్రత అత్యంత చల్లగా ఉంటుంది. వాణిజ్య విమానాలు పారాచూట్లను ఉంచడం ఖర్చుతో కూడుకున్న పనిగా భావిస్తాయి. ఇంధన ఖర్చులు, ప్రభుత్వాలకు కట్టే పన్నులు, జీతభత్యాలు కాక అదనంగా ఎన్నో రకాల ఖర్చులతో సతమతమవుతుంటాయి. అదనపు భారం భరించలేవు. ఇక వివరంగా చెప్పాలి అంటే.. యాక్షన్ సినిమాల్లో చూపించినట్టుగా వీపుకి ఒక బ్యాగులాంటిది తగిలించుకోవటం, దూకేయటం, మధ్య దారిలో ఒక బటన్ నొక్కడం, హాయిగా పక్షిలా ఎగురుతూ భూమి మీదకు చేరటం. నిజ జీవితంలో అంత సులభమేమీ కాదు.
స్కై డైవ్ చేసేవారు సైతం ఎన్నో రోజుల పాటు శిక్షణ పొందుతారు. 10,000 అడుగులు అత్యంత ఎత్తుగా పరిగణిస్తారు. శారీరక దృఢత్వం తప్పనిసరి. గుండె జబ్బులు వగైరాలు ఉన్నవారికి అవకాశం లేదు. స్కై డైవింగ్ ముందుగా ప్రణాళిక ప్రకారం చేస్తారు. విమానంలో ప్రయాణించేవారిలో రకరకాల వయసు వారు ఉంటారు, ఆరోగ్యం విషయంలో రకరకాల స్థితుల్లో ఉన్నవారు ఉంటారు, దూకేయాల్సి వస్తే అది ప్రణాళికాబద్ధంగా జరగదు కాబట్టి ప్రమాదం అనివార్యం. ఎత్తు నుండి దూకేయటానికి అందరూ సన్నద్ధంగా ఉండరు, ఎత్తు అంటే భయపడేవారూ ఉంటారు. 35000 అడుగుల ఎత్తులో సాధారణంగా విమానం ఎగురుతుంది. భూమి లీలామాత్రంగా కనిపిస్తుంది. విమానం డోర్ దగ్గర నిలబడి క్రిందకు చూస్తే గనక పారాచూట్ అవసరం లేకుండానే కళ్ళు తిరిగి పడిపోతాం. జీవితంలో పారాచూట్ చూడని వారు అప్పటికప్పుడు అది వేసుకుని దూకేయటం జరగని పని.
15000 అడుగుల కన్నా ఎత్తులోనే ఆక్సిజన్ అందదు. పైగా ఒక్కసారిగా అంత చల్లని వాతావరణానికి శరీరం సహకరించదు. ఎంత చల్లగా అనేది విమానం ఎగిరే భౌగోళిక అంశాలపై ఆధారపడి ఉంటుంది, అంతేగాక కాలాల (శీతాకాలం, వర్షాకాలం, ఎండాకాలం)ను బట్టి కూడా ఉంటుంది. ఒక్కోసారి అది మైనస్ 60 డిగ్రీలు ఉంటే కొన్ని చోట్ల, తక్కువలో తక్కువ మైనస్ 30 డిగ్రీలు అయినా ఉంటుంది. శాస్త్రజ్ఞుల ప్రకారం, మనిషి ఒక్కసారిగా అలాంటి వాతావరణంలోకి వస్తే, కళ్ళు-నోరు-ముక్కు గడ్డకట్టుకుపోతాయి. అలాగే ఊపిరితిత్తులు ఉబ్బిపోయి, ఒక్కసారిగా బరస్ట్ అవుతాయి. ఇక ప్రయాణికులను తీసుకు వెళ్లే విమానాలు అలా డోర్ దగ్గర నుండి క్రిందకు జంప్ చేసే విధంగా తయారు కాబడవు. ఎప్పుడైనా సినిమాల్లో గమనిస్తే అలా జంప్ చేసే ఎయిర్ క్రాఫ్ట్స్ వేరుగా ఉంటాయి. వాటిల్లో చివరి దాకా వెళ్లే ఒక ర్యాంప్ ఉంటుంది. జంప్ చేయటానికి అది అనుకూలంగా ఉంటుంది. అలా గనుక విమానం డోర్ దగ్గర నుండి జంప్ చేస్తే, ఆ వేగానికి (780 నుండి 900 కిలోమీటర్/గంటకు), ఫీజలాజ్ లాగేసుకుంటుంది. ఫీజలాజ్ (Fuselage) అంటే విమానం రెక్కలో ఉండే భాగం.
పైగా, ఆ వేగంలో దూకటం వల్ల ముందు మెడ విరుగుతుంది. ఆకాశంలో ఉండగా పడిపోయే విమానాల సంఖ్య, ల్యాండింగ్-టేకాఫ్ సమయంలో పడిపోయే విమానాల సంఖ్యతో పోలిస్తే చాలా తక్కువ. ల్యాండింగ్ సమయంలో ప్రమాదం జరిగితే పారాచూట్ వేసుకునేంత సమయం చిక్కదు. ఆకాశంలో ఉన్నప్పుడు జరిగితే పారాచూట్ వేసుకున్నా లాభం లేదు. చివరగా, విమానయాన సంస్థలు వీటికి ఖర్చు పెట్టాల్సి వస్తే టికెట్ ధరలు భారీగా పెంచాల్సి వస్తుంది. ఎందుకంటే పారాచూట్ విలువ ఫస్ట్ క్లాస్ టికెట్ విలువ కన్నా అధికం. ఒక్కోటి 2000 డాలర్ల నుండి మొదలు.
ఇక రెండవ ప్రశ్నకు సమాధానం చూద్దాం. విమానానికి పారాచూట్ అనేది ఉపయుక్తమైనది కాదు. విమానయాన సంస్థలు ఇలాంటి ఆలోచనలు చేయకుండా ఉండరు. పారాచూట్ వల్ల కేవలం నేలకు చేరుకునే వేగం మాత్రమే తగ్గుతుంది. ప్రమాదం నివారించడం దాని పని కాదు. మహా సముద్రంపై నుండి వెళుతున్నప్పుడు ఇంజన్ ఫెయిల్ అయితే సముద్రంలో పడటానికి కొంత సమయం తీసుకుంటుందేమో గానీ పడకుండా ఆపదు కదా. పైగా విమానంలోనే అత్యాధునిక సాంకేతికత అందుబాటులో ఉంటుంది. అది ప్రమాదం సంభవించినప్పుడు విమానం నేలకు జారే వేగాన్ని నిరోధించటానికి ఉపయోగపడుతుంది. ఇది పారాచూట్ కన్నా ఎన్నో రెట్లు గొప్పగానూ, కచ్చితంగానూ పనిచేస్తుంది. దీనినే వింగ్స్ (రెక్కలు) అంటారు.