శంకరాభరణం సినిమా 1980ల‌లో విడుదలయ్యింది. ఆబాల గోపాలాన్ని ఏదో ఒక కోణంలో అలరించిన సినిమా అది. సంస్కృతీ, సంగీతాల కలబోత అది. ఈ సినిమా అంతగా హిట్ కావడానికి ఒక కారణం శంకర శాస్త్రి గా నటించిన సోమయాజులు. ఈయన ఆహార్యం, అభినయం బాగా ఆ పాత్రకు చక్కగా అతికినట్టు సరిపోయాయి. ఈ సినిమాలో నటించడానికే ఆయన పుట్టారేమో మరి!!! డైలాగ్ డెలివరీ లో ఆయన గాత్రం ఎంత గాంభీర్యంగా ఉందో అప్పటి ప్రేక్షకులకు తెలుసు. మంజు భార్గవి నటన, నాట్యం ఆ చిత్రానికి అదనంగా అమరిన హంగులు. మంజుభార్గవి కొడుకుగా తులసి నటన కూడా చిన్న పిల్లలను అప్పట్లో కట్టి పడేసింది.
చంద్రమోహన్ చెంబు కామెడీ సామాన్య ప్రేక్షకులను సినిమాతో కనెక్ట్ అయ్యేలా చేసింది. అతనికి జోడీగా రాజ్యలక్ష్మి నటన బాగా రక్తి కట్టింది. ఈ సినిమాలో లేని రసం లేదు. వరలక్ష్మి బాల నటిగా నీళ్ల గుంతలో దిగి సరిగమలు నేర్చుకునే సన్నివేశం అప్పట్లో బాగా గుర్తుండి పోయింది. ప్రతి ఫ్రేమ్ ను కళా తపస్వి విశ్వనాథ్ తీసిన తీరు అనితరసాధ్యం. ఇప్పటికీ ఆ సినిమాలోని ప్రతి సన్నివేశం మ‌న మనసులో రూపు కట్టుకునే ఉంటుంది.
శంకరాభరణం హిట్ కావడానికి మరో కారణం అప్పటి ప్రేక్షకుల మైండ్ సెట్. అప్పటికి ఇంకా సినిమా టేకింగ్ లో ఆధునిక పోకడలు ప్రవేశించలేదు. అసలు ఒకప్పుడు మద్రాస్, మధురై నగరాల్లో సంగీతానికి ఉన్న క్రేజ్ మా అనంతపురం లో కూడా ప్రవేశించింది అంటే దానికి కారణం శంకరాభరణం సినిమానే.
ఇక రుద్ర వీణ సినిమా విషయానికి వస్తే అది శంకరాభరణం స్థాయిలో హిట్ కాకపోవడానికి కారణం చిరంజీవి మాస్ ఇమేజ్. చిరుని ఆ పాత్రలో ప్రజలు సరిగా రిసీవ్ చేసుకోలేక పోయారు. అది కాక అప్పటికే సినిమాల్లో బ్రేక్ డాన్స్ లు, డిస్కో డాన్స్ లు ప్రవేశించాయి. క్లాసిక్స్ ను ఆదరించే ఓపిక ప్రేక్షకులకు తగ్గిపోయింది. సామాజిక స్పృహ తో సినిమాలకు వచ్చే ప్రేక్షకులు తగ్గిపోయారు. శోభన, చిరూ పోటాపోటీగా నటించిిినా కూడా అప్పటికే చిరంజీవి ఇమేజ్ చట్రం లో ఇరుక్కుపోవడం వల్ల రుద్రవీణకు శంకరాభరణం రేంజ్ లో హిట్ టాక్ రాలేదు. కానీ చిరు సినీ ప్రస్థానంలో రుద్రవీణ ఒక మాస్టర్ పీస్ అనే చెప్పాలి.
