సీతమ్మ వాకిట్లో సిరిమల్లె చెట్టు చిత్రం నేను ఆరవ తరగతి చదువుతున్నప్పుడు వచ్చింది. సంక్రాంతి సమయానికి అనుకుంట. అప్పుడు థియేటర్ లో చూశాం. ఏంటి ఈ సోది అనిపించింది అప్పుడు. చిన్నోడు, పెద్దోడు ఏంటి అసలు. వాళ్ళకి పేర్లు లేవా? అనిపించింది. ఎంతసేపు చిన్నోడు, పెద్దోడు రైల్వే స్టేషనులో కనిపిస్తారు ఏంటి? అసలు ఏం ఉంది ఆ సినిమాలో? స్టోరీ లేదు ఏం లేదు అనిపించింది. పెద్దయ్యే కొద్ది ఆ సినిమా నిజ జీవితానికి ఎంత రిలేటెబుల్ గా ఉందో అర్థం అవుతుంది. జయసుధ గారిది ఒక డైలాగ్ ఉంటది అందులో ఎంత సేపు ఏ చీర కట్టుకొచ్చింది, ఏం నగలు పెట్టుకొచ్చింది అని చూస్తారు. నిజ జీవితంలో కూడా బంధువులు అలానే ఉంటారు.
సినిమాలో పేర్లతో కాకుండా రేలంగి వాళ్ళు, విజయవాడ వాళ్ళు, వైజాగ్ వాళ్ళు అని మాట్లాడతారు. మీ విషయం తెలీదు కానీ, మా ఇంట్లో అయితే గాజువాక వాళ్ళు, అనకాపల్లి వాళ్ళు, కావలి వాళ్ళు అని ప్రస్తావన వస్తుంది. చిన్నోడు ఇంకెంట్రా? అంటే పెద్దోడు ఇంకేంటిరా? అంటే చిన్నోడు సరే ఉంటా అయితే అని ఫోన్ పెట్టేస్తాడు. నేను మా తమ్ముడు కూడా అలానే చేస్తాం. పెద్దోడికి ఎవరైనా నచ్చకపోతే వాళ్ళతో కలవడు, వాళ్ళ మొహం చూడాలి అనుకోడు. చిన్నోడు అయితే ఎవరన్నా ఏదైనా అంటే sarcasticగా జవాబు ఇచ్చేస్తాడు. అందరితో కలిసిపోతాడు నచ్చకపోయినా. మనం కూడా నిజ జీవితంలో అంతే కదా. కొన్ని కొన్ని సార్లు బంధువులు నచ్చకపోయినా ఏదొక సారి ఎదురుపడతారు. అలా అని మొహం తిప్పి ఉండం కదా.
పెద్దోడు, చిన్నోడు గొడవ పడితే సారీలు గట్రా చెప్పుకోరు. మళ్ళీ మామూలుగానే మాట్లాడుకుంటారు. నేను మా తమ్ముడు కూడా అంతే. గొడవపడి ఫోన్ పెట్టేసినా, మళ్ళీ మామూలుగానే మాట్లాడుకుంటాం. రావు రమేష్ గారు రేలంగి వాళ్ళని చులకనగా చూస్తాడు వాళ్ళకి డబ్బులు లేవని. నిజ జీవితంలో కూడా డబ్బు లేని వాళ్ళని చులకనగా చూస్తారు కదండీ బంధువులు. వాడ్ని ఎవరికైనా చూపించండిరా! అలా వదిలేయకండిరా అని డైలాగ్. నిజ జీవితంలో కూడా అలా కించపరిచే మాటలు ఉంటాయి. కొండల రావు ఇంట్లో చేపల కూర అని తెలియడానికి చేపలు పట్టుకొని మార్కెట్ అంతా తిరిగి కనిపించిన వాళ్ళు అందరితో మాట్లాడతారు.
ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతే చాలానే ఉంటాయి సినిమాలో. ఇంతకీ దర్శకుడు దీంట్లో ఏమి కొత్తగా చెప్పలనుకోలేదు. మన లాంటి ఒక సాధారణ మధ్య తరగతి కుటుంబం కథ మనకి కళ్ళకి కట్టినట్టు చూపించారు అంతే. వాళ్ళ ప్రేమలు, విలువలు, గొడవలు, బాధలు, కష్టాలు…. అంటే మన కథ మనకే చూపించారు అంతే.
